Αντάρτικα Τραγούδια...

από **Pavel Grachev** Τετ Νοε 25, 2009 9:09 pm

Μια παρεξηγημένη περίοδος της Ελληνικης ιστορίας, μια περίοδος που στο χωριό μου λένε ''don't touch thing''. Τα τέσσερα χρόνια του εμφυλίου πολέμου. Της Εμφύλιας Σύρραξης μεταξύ αδερφών, Ελλήνων ομοαίματων. Κακό να υπάρχει πόλεμος αδέρφια πόσο μάλλον μεταξύ μας. Όμως απο τη μία είχαμε τους Βασιλόφρωνες Χίτες και Ταγματασφαλίτες που πολεμουσαν για τη βασιλεία για την φιμωση του ελευθερου λόγου και την υποταγή σε κορώνες και στρατό με τις πλάτες Αγγλων (Τσώρτσιλ) και Κίσινγκερ απο πλευρας Αμερικής... Απο την αλλη οι ρομαντικοί ουτοπιστές κομμουνιστές που προσπαθησαν να φέρουν στην Ελλάδα την αλλαγή, με μηδενικά οπλα και εφόδια. Εκ των υστερων απεδειχθη οτι η Ελληνικη κοινωνια δεν ηταν ετοιμη να ακουσει και να εφαρμοσει τις ιδεες του ΔΣΕ, και του Κομμουνισμού... Το παρον τοπικ αποτελει φορο τιμης στα παλληκαρια που αγωνίστηκαν, και κυριως αυτους που αφησαν τη ζωή τoυς αγωνιζόμενοι για το ονειρο που τελικά δεν ήρθε....

Οι αστοί τρομάξανε
και κάστρα φτιάξανε
να χτίσουν τα παιδιά
των εργατών

Μα αυτοί με μια γροθιά
σπάζουνε τα δεσμά
τα καστρα καταργούνε
των αστών x2

Και μες στο καρναβάλι
οι αστοί την πάθαν παλι
ο Μπεζεντάκος μας
άφησε γεια

Παντού τρεξίματα
τηλεγραφήματα
πάλι ραπίσματα
απ' την εργατιά x2

Τον πήγανε κλεισμένο
διπλόμανταλωμένο
να τον δικάσουνε
σε θάνατο

Μα αυτός τρυπάει τον τοίχο
χωρίς κανέναν ήχο
και βρίσκουν κούτσουρο
στο θάλαμο

Στ' άχυρα ψάχνουνε
ψύλλους για να βρούνε
ζητούν τον ένατο
απ' τους οχτώ

Μ' αυτοί είναι μακριά
εβίβα βρε παιδιά
ζήτω το Κόμμα μας
το εργατικό x2

Μαλλιά σγουρά, μαλλιά κοράκου χρώμα
που ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά
σας αγαπούσα πάντοτε και τώρα
η δόλια μου καρδιά στενάζει και πονά.

Πάει καιρός που έβγαινες στους δρόμους
τη σκούφια φόραγες λεβέντικα στραβά
και τα μαλλιά χυτά πάνω στους ώμους
τ' ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά.

Θά 'ρθουν καιροί, καιροί ευτυχισμένοι
σκλάβοι δε θα 'ναι τότε οι λαοί
θα ζούμε τότε πια αδελφωμένοι
σε μια ελεύθερη ειρηνική ζωή.

Εγώ Άη-Στράτη δε φοβάμαι
είναι κι αυτή μια Ελληνική γωνιά
τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν
δε μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά.

Ήρωες, άπαρτα βουνά
Ήρωες, με δώδεκα ζωές
Κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα
Ήρωες μες στα χαλάσματα
Ήρωες μες στα χαλάσματα

Αίματα, κόκκινο νερό,
Αίματα, ποτάμι βουερό
Πυρ στην Αλαμάνα
και φωτιά στο Γοργοπόταμο
και φωτιά στο Γοργοπόταμο

Θάνατος, μαύρος αδερφός
Θάνατος, θα μείνω αθάνατος
Κάστρα του Ολύμπου
και του Παρνασσού φαντάσματα
Ήρωες μες στα χαλάσματα
Ήρωες μες στα χαλάσματα